Vic sur Aisne
We zijn wat voor op schema. Na Vailly waar we een paar dagen heerlijk in het plaatselijke zwembad lagen afgemeerd en de warmte verdreven door in het schone water te ploempen zijn we nu doorgevaren naar Soissons waar we niet vastgemaakt hebben.Er lagen een paar nederlandse jachten die ik waarschuwde voor de dreigende oliegolf die stroomafwaarts dreef. Wij voeren nog een paar uur door en liggen nu in Vic sur Aisne.
Ik had vorige keer op de kaart aangetekend waar de beste plek was om vast te maken en zo liggen we nu dus onder een grote walnotenboom met bank. Erg mooie plek met een groot grasveld voor de hond.
Dit plaatsje heeft een erg mooi kasteel. De Donjon is van de 11e eeuw met aanbouwen uit de 18e eeuw. Verder zijn er enkele grote kasteelachtige huizen uit die periode die nu in gebruik zijn als ruimte voor congressen, Chambre d'hotes en 'maison pour personnes agees', compleet met alarminstallaties, hekken en honden. Althans bordjes "chien mechant' maar aan de konijnen te zien zal dat best meevallen ;-)
Je moet trouwens wel een erg dik pensioen hebben wil je zoiets kunnen betalen.
Alles wordt hier in gereedheid gebracht voor het 'Fete de la Musique" Dat wordt gehouden aan het begin van de zomer en morgen hebben we immers de 21e juni.
Ik zag de grote tent al op het terrein van het kasteel en de bierwagen en zo. Vanavond om 8 uur zijn we present!
Dorpsfeest.
Gisteren naar het feest geweest. Nou,nou... Achter het kasteel was een soort podium gebouwd met tent en een verzameling enorm grote luidsprekers. Dat beloofde wat en hoe!
We wandelden eerst nog even door de typische aangelegde tuin met rechte paden omzoomd door pyramidegeknipte bomen van pakweg 4 meter hoog. Vreemd gezicht, net soldaten op een rij.
Annelies legt me even uit wat voor stijl en periode enzovoort. Dan zien we nog een namaak griekse tempel met hoge pilaren en overal zitgroepjes van steen met griekse beelden. Jammer dat er hier en daar stukken ontbreken maar het dorp heeft geen geld voor een ingrijpende restauratie.
Dan begint de muziek. De kleinsten doen een dans van de "parapluie", gekleed in regenpakjes en met paraplu's. Geregisseerd op z'n frans dus dan weet je het wel. trotse ouders natuurlijk ;-))
Dan komen de groteren met allerlei instrumenten en laten horen wat ze zoalop de muzieklessen geleerd hebben. En natuurlijk de plaatselijke inteelt die een electrisch orgel probeert te vermoorden! Afgrijselijk maar heel aandoenlijk. Echt een dorpse sfeer.
Ondanks de kou is de jeugd luchtig gekleed want straks komt de disco muziek! Dat wordt ons echt te veel en we wandelen weer naar boord door een volledig uitgestorven dorp. Tot diep in de nacht horen we het dreunen van de muziek en het krijsen van de pubers.
De volgende dag is er een besloten feest achter ons op het terras van een van die kastelen. Ik geniet werkelijk van die heerlijke klanken van de saxofoons. Jammer genoeg kan ik er niet heen want ik zie alleen maar pinguins lopen en uitgesneden dames. Ik heb toch echt geen jaquet bij me!
Les Boules
Hier aan de kade is een terrein gereserveerd voor het 'concours de boules'. De jongelui lopen in van die mooie trainingspakken met opdruk "Petanque Vicoise" of iets dergelijks.
Kijk, dat is nou een aardige sport. Je hoeft niet ver te lopen, de ballen zijn zwaar maar met een beetje handigheid goed te plaatsen en de kantine schenkt van alles voor een redelijke prijs.
In ieder dorp is wel zo'n baan en meestal staan er schaduwgevende bomen langs zodat ook op hete dagen kan worden gespeeld. We besluiten nog maar een dag te blijven liggen en dinsdag pas te vertrekken richting Compiegne.
Nationale hobbies
Wat zijn nou de hobbies van de fransen? Wel, afgezien van Jeu de Boules en zo hebben wij met andere hobbies kennisgemaakt. Dat zit namelijk zo. Wanneer wij ergens op een idyllisch plaatsje hebben vastgemaakt dan zul je geheid zien dat tegen de namiddag wanneer frans de fransman thuiskomt het feest gaat beginnen.
Hij neemt een hap stokbrood en snelt naar zijn schuurtje en sleurt zijn 'Tondeuse" naar buiten! Dan is de atmosfeer spoedig verziekt met het ronken en pruttelen van zijn motormaaier en is hij daarmee klaar dan is er ongetwijfeld nog wel wat hout te zagen met zijn jankende kettingzaag.
Om het feest van de jardin compleet te maken gaat dan de brand in een stapel met plastic verziekt huisvuil en dat natuurlijk altijd bovenwinds van onze ligplaats!
Echt waar, dat maken we zo vaak mee en je kunt eigenlijk niets anders doen dan maar te berusten en de volgende dag door te varen.
De patisserie.
Wat hebben ze hier toch een lekkere dingen! Annelies kan gewoon die winkel niet voorbij lopen of er moet een 'meringue' gekocht worden. (schuimpje van ongekende afmetingen met noten of chocola).
Ik ben gek op 'pain chocola' en dan natuurlijk die 'eclaires'. (gevulde langwerpige soesen met glazuur in drie smaken)
Trouwens wil je zien wat de fransen graag snoepen, ga dan eens naar een supermarkt. Alles chocola wat de klok slaat. Je kunt geen koekje kopen of er zit wel chocola in verwerkt als laag of als klontjes. Verder de cakejes met een soort vruchtenpasta erin.
En imitatie stroopwafels maar dan gevuld met een mierzoete suikercreme. Niet te vreten.
Onderhoud
Het weer wordt weer beter en ik kan eindelijk weer eens wat aan onderhoud gaan doen de komende dagen.
We hebben hier een strikte taakverdeling en dat is ook nodig om elkaar niet voortdurend voor de voeten te lopen. Hoe zou je het anders zo lang uithouden met z'n tweeën op die paar luttele vierkante meters! Meestal ben ik buiten bezig met allerlei klusjes die je nou eenmaal aan boord van een boot tegenkomt. Dan het onvermijdelijke schilderen nog natuurlijk, dat is dit jaar weer eens nodig.
Annelies houdt de boel binnen aan kant (iedere dag stofzuigen en dweilen) en heeft de zorg voor de dieren. Verder zorgt ze voor de aanvulling van de voorraden.
De rest van de tijd gaat in de studie zitten. Trouw elke dag enkele uren indien mogelijk. Wat dat betreft heeft ze een ongelooflijke discipline.
Hebben we een vaardag dan gaat onze energie daarin zitten, een ligdag betekent eerst van alles gaan zien en dan de nodige karweitjes uitvoeren. Op zo'n manier kun je gezamenlijke dingen doen of apart je eigen karweitjes uitvoeren en zit je elkaar niet in het vaarwater.
Vlees kopen.
We hebben het nu toch over de huishoudelijke besongnes aan boord, dus daar hoort ook de inkoop van vlees bij. Hier zie je ook al bordjes met teksten als 'Viande Francaise', dit naar aanleiding van die maffe engelse koeien.Wat is nou de fout die de hollandse huisvrouw op vakantie maakt bij de slager? Ze wil biefstuk en vraagt bieftec. Mis dus want nu krijgt ze gewoon een stooflapje ipv dat verlangde malse biefstukje. Vraag dan naar 'filet de boeuf'! En de kwaliteit is fantastisch! De lekkerste biefstuk hebben we hier gegeten en niet thuis.
En wat denk je van de Entrecote? Vraag je dat dan krijg je een dun gesneden riblap. Vraag naar 'faux filet' en je wijst aan hoe dik de tranche gesneden moet worden. Dat is pas echt entrecote eten van de gril!
Soms wordt je doodgegooid met kalkoen. Kost dan tijdelijk bijna niks en is in allerlei vormen te koop. Ooit al eens een "paupiete de dinde' gegeten?
Heerlijk! Wat me vaak opvalt is dat de prijs van rund, varken en kalf elkaar eigenlijk niet zo veel ontlopen.
En wat te denken van die schaaltjes met hersenen en lamshartjes. Dat is een delicatesse hier! Wij geven lamshart altijd aan de hond nota bene. En lever.. Runderhart bijvoorbeeld snijden ze in een
dunne plak en dat eten ze hier... Nou nee, niks voor mij dus.
Janville
Vanuit Vic varen we de Aisne af met zijn prachtige kasteelachtige landhuizen en komen dan op de kruising van de Oise terecht in Janville.Dit is een typisch binnenvaartplaats als Maasbracht zou je kunnen zeggen. Scheepswerven en bejaarde schippers met ankers, scheepsschroeven en zo in de tuin. De slager heeft in zijn winkel ook groenten en dat is de afdeling van zijn vrouw. Ze hebben ook beiden een eigen kassa! Als ik moet afrekenen roept de ene de prijs van zijn kassa naar de andere en tenslotte betaal ik dus toch aan -een- kassa. En dat alles in een piepklein winkeltje. Zal wel met emancipatie te maken hebben denk ik.
Pont l' Eveque
Doorvarend in noordelijke richting leggen we aan in een lieflijk plaatsje waar we al enigszins bekend zijn. Het pitoresque haventje van Pont l'Eveque waar een heel mooie authentieke spits ligt te pronken. Het werfje en kleine huisjes, dit dorpje is voor ons een geliefde stop onderweg. Alles is opgeknapt. De bestrating vernieuwd en prachtige antieke lantaans geven het geheel een mediteraan aanzien.Natuurlijk komt onmiddellijk de oude schipper aangelopen om handje te schudden en de buurvrouw met het oude poedeltje kwekt ons weer de oren van de kop. Net of we thuis komen!
's middags komen twee aangeschoten schippers langs en ik wordt anderhalf uur lang voorzien van informatie over hoe de binnenvaart hier vroeger was. En ondanks de vrolijke dronk sprak de ene zeer duidelijk en langzaam zodat ik hem prima kon volgen.
Zijn vader en diens vader en zovoort woonden hier al en hadden allemaal een schip. Hijzelf is nu net gestopt maar kent ons land goed van 150 reizen die hem naar Rotterdam, Leiden, Wageningen en zo brachten.
Het is nu bijna afgelopen zegt hij. Vroeger voeren er vanaf de suikerfabriek in Ham meer dan 100 spitsen en nu.... Rien! Hij geeft me nog wat tips voor de verdere reis en we gaan weer verder.
Overigens hangen er in de kerk veel modelbootjes, offergaven van de binnenschippers hier. Vlakbij ligt de stad Noyon met zijn bekende kathedraal.
Op de werf staat een spits in dok en er ligt een afgesneden kop van een spits op de wal. Het is nu mode om van een spits een duwbak te maken met een moderne pontonkop. Zo varen ze dan gekoppeld door het Canal du nord.
Canal du Nord
Dan starten we al om acht uur om een taai stuk te varen, te weten het Canal du Nord, de snelweg tussen Schelde en Parijs zogezegd. Aangelegd in 1965 en toen al hopeloos verouderd.
Sluisjes waar maar net twee spitsen in kunnen en twee tunnels. De aanleg begon eigenlijk al voor WO I en lag na de totale verwoesting stil tot de jaren 50. Daarna werd er weer flink aangepakt maar met het verkeerde idee.
Ze hadden toen al eigenlijk een vaarweg moeten maken voor 1000 tonners dan werd er nu veel meer vervoerd over water.
Maar goed. We sluiten in de file aan en beginnen aan de lange trip. Eindeloze sluizen en steeds maar wachten.
Ik wilde stoppen bij de Somme superieur in de buurt van Ham maar raakte in een berg slib vast. Grote paniek want de koeling van de motor viel uit. Alles verstopt.
Terwijl Annelies het roer overneemt werk ik in koortsachtig tempo om met een speciale pomp water vanaf de andere kant door het systeem te spuiten en dat lukt. Net voordat we uitgedreven zijn kan de motor weer aan en hebben we weer koeling.
Omdat we dus niet kunnen afmeren moeten we doorvaren tot half acht in de avond en uitgeput maken we uiteindelijk vast in Peronne.
Juist op tijd want het kanaal gaat wegens werkzaamheden een tijdje dicht.
Dit kanaal moet je niet voor je lol varen want het is net een betonnen goot. Nergens een fatsoenlijke aanlegplaats dus je bent gedwongen om door te gaan. Niks voor ons dus. Maar we kunnen niet anders omdat we ons doel, de Somme willen bereiken.
De Somme
In Peronne is niet zo veel te zien. een oude poort en het 'Historial de la Guerre', het grote oorlogsmuseum.Maar de telefoon gaat 's avonds en mijn zwager komt weer langs op de terugweg. Reden dus om maar even door te varen de Somme op naar het plaatsje Cappy waar een aardige camping is.
Een schipper naast ons geeft een tip hoe ik de Somme kan binnenvaren vanwege de slibbanken en met koppend hart wagen we het erop. Erg spannend want we moeten een compleet S bocht maken om de 'vase' te ontwijken.
Dan zitten we in de monding en varen de rivier af.
Ongelooflijk! Heel erg smal, ondiep en totaal oerwoud. De bomen strijken langs de stuurhut en soms stop ik omdat ik denk dat het doodloopt!
Annelies wijst me op de vele ijsvogels die hier rondvliegen! Prachtig fel blauw maar ze zijn kleiner dan ik me van de plaatjes kan herinneren.
Ooit een 'horniche' gezien? Er vliegt er een met ons mee en probeert binnen te komen maar we zijn voorzien van horren dus geen kans..
Een horniche is een super wesp! Bijna 5 cm lang en een paar steken zijn dodelijk voor de mens. Het lijkt een wesp die onder de vergroter van Professor Barabas gelegen heeft ;-))
Cappy
Ons Reisdoel, de rivier de Somme hebben we inmiddels bereikt. Na een voorzichtig begin zijn we vanaf peronne naar Cappy gevaren. Deze plaats vind ik zeer interessant en ik val met mijn neus in de boter. Wat is hier aan de hand?
Alles aan de Somme staat in het teken van de 'Grande Guerre' en er lijkt hier sindsdien niets veranderd te zijn. Hier in Cappy ligt een smalspoorlijntje dat in die oorlog munitie en zo aanvoerde van de haven naar het front. Iedere keer als het front opschoof dan werden de rails verlengd en kon het treintje weer vlakbij de almaar hongerende kanonnen komen.
Mijn zwager is zojuist gearriveerd op de camping en terwijl de dames inkopen doen fietsen wij naar de treinremise. Hier zijn vrijwilligers bezig een gerenoveerde oude stoomloc in elkaar te zetten en vandaag wordt voor de eerste keer het vuur onder de ketel aangestoken. Prachtig!
Vlakbij, in het plaatsje Froisy, heeft men een groot nieuw smalspoormuseum gebouwd en omdat de schilders nog bezig zijn kunnen wij naar binnen glippen om rond te kijken.
Alles staat hier stampvol met smalspoormaterieel vanaf de eeuwwisseling tot dieseltreintjes van nu.
Ik heb echt staan watertanden en mijn zwager Auke, werktuigkundige' kon nauwelijks met zijn vingers van de knoppen blijven ;-))
Lavoir
Wat mij ook interesseert zijn de 'lavoirs' die je in veel dorpen kunt vinden. Dat zijn vaak eeuwenoude overkapte wasplaatsen waar de huisvrouwen aan grote bekkens gevuld met stromend bronwater hun was deden.Je kunt er nog een aantal vinden in oude staat maar er worden er helaas steeds meer gesloopt. Soms zijn ze in steen uitgevoerd en soms in een open houten constructie met snijwerk en zo. Het water blijft altijd stromen want in dit heuvelachtige land zijn ontelbare natuurlijke bronnen.
Je hebt hele mooie met marmer afgezette, maar ook sober uitgevoerde granieten of gemetselde bekkens. Soms werd een lavoir aan een kanaal gebouwd zodat het toen nog schone kanaalwater benut werd. Je vindt er soms nog wel eens sporen maar de meesten zijn verdwenen.
Ik weet er inmiddels al heel wat te staan en misschien zit er nog eens een verhaaltje in voor later.