Ardennes
We zijn weer onderweg en terwijl de regen op dek tikt en de kachel brandt zitten we met z'n allen gezellig de roef. We zijn afgemeerd aan de kade in een klein frans plaatsje en ik heb tijd om even de belevenissen van onze reis in te tikken. De hond snurkt, de poes spint op de verwarming en Annelies is in haar hoekje bezig aan haar cursus Stedebouw. Saai, zegt ze......Vanmorgen een vers stokbrood gehaald (moin cuire)= zachtgebakken (na de kaakchirurg!) En natuurlijk voor bij de koffie een' eclair vanille' of een 'pain chocolat'. Heerlijk! De eerste oude schipper heeft al aan boord gestaan met grote verhalen over hoe vroeger de stoomsleepboten af en aan voeren en zo. Nostalgie van de waterkant.
Inmiddels zijn we de Maas op in Namen terecht gekomen. We liggen pal voor het Casino wat s avonds in het licht baadt of het niks kost. Dure auto' s rijden af- en aan, zal wel wezen omdat je daar gratis kunt dineren als je aan de speeltafels meeodte. Niks voor ons, geen zin omm huis en boot te verspelen!
De hee route hierheen verliep overigens gesmeerd, jawel, ook Ivoz-Ramet de rampensluis! en alle sluizen stonden al voor ons open of werden gereed gemaakt voor onze passage. We krijgen hier te maken met de bureautijgers. Om te mogen varen in Belgie moet je een vaarvergunning kopen bij het ontvangkantoor. Dat kost omgerekend 1,50 (een gulden vijftig) en je bent verplicht om dit kostbare document op iedere sluis te tonen en te laten afstempelen. Het maken van dat briefje alleen is al een crime. Moet zo'n vent achter een loket met -een- vinger een soort computer bedienen wat eindeloos veel tijd kost en dan moet dat ook nog geprint worden... $#%@!!
En dan verwachten ze ook nog eens als beloning voor het opgedrongen oponthoud een fooi te ontvangen!! En dan op iedere sluis je leven wagen en via een spekglad trapje in de sluismuur naar boven klimmen om dat verdomde stempeltje te bemachtigen.. %$#@!! Wat een land. Gewoon werkverschaffing. Op de sluis 'werkt' -een- man, een ander zet met een oog open een stempel en een derde ligt te snurken op een bank.
Walen en andere apen.
Onderweg naar Namen passeren we een paar grote sluizen en mijn nekharen gaan hier altijd weer overeind staan. Als er -een- volk is dat ze van ons mogen afschieten dan zijn het wel de Waalse ambtenaren. Altijd wat en ook deze keer worden we weer gepakt. Zodra die lui een boordje om hebben en wat van die epauletten voelen ze zich zelfs boven onze lieve heer verheven.Dit keer vindt zo'n aangeklede aap dat hij ons een officiële schriftelijke reprimande moet geven omdat wij autobanden als stootkussens gebruiken. Dat is dan wel verboden maar altijd oogluikend toegelaten. Nu wil meneer bloed zien en wij zijn de klos. Bah...
Een franse schipper ziet het zo aan en zegt "Ahh, police special" en vervolgens het enige nederelandse woord dat hij kent 'kloetzak!" Daarom gaan we maar zo snel mogelijk de rivier op naar de franse grens. We zitten hier midden in de Ardennen en passeren nog heel wat cultuur en historie! Niet alleen varen we langs gigantische forten, boven op de bergen langs het water maar ook het prachtige kasteel Freyr en niet te vergeten de oude abdij bij Hastiere (Romaanse stijl). Er is zo veel te zien, maar we kunnen niet overal aanleggen. De Maas kronkelt hier door prachtige dalen en de regenwolken hangen als rook langs de berghellingen.
Hier en daar zie je klimmers aan een rotswand hangen en in Anseremme staat een bus van een Outward bound school. De jongelui fietsen met mountain bikes over de hellingen, helmpjes op en overalls aan.
Franse grens over.
Franse grens over. En dan, na de laatste Waal in gedachten een schop te hebben gegeven, zijn we het land uit. Aan de grens ligt nog een tankstation maar we hebben zoveel brandstof dat we doorvaren en in de grensplaats Givet afmeren. Hier is het altijd erg gezellig en we scharrelen over de markt waar van allerlei meuk te koop wordt aangeboden. Hier tref je ook al de rijdende slager en kippenboer, compleet met enorme grill. Wel duur trouwens zo'n gegrild kippetje en je moet wachten tot de markt sluit wil je voor een redelijke prijs kip eten ;-)
Het weer is erg variabel. De ene dag zitten we in een stoel op het achterdek in het zonnetje en de volgende dag gaat de kachel weer aan. De koude noordenwinden van voorheen hebben plaatsgemaakt voor de natte westenwinden. Zou het nog zomer worden?Wij varen door naar de eerste grote stad , Charleville-Mezieres waar we aan de camping afmeren en een paar dagen blijven liggen. We wachten hier op kennissen die op doorreis zijn en dan is zo'n plaats ideaal.
De stad heeft een prachtige plein, helemaal authentiek en je waant je er een paar honderd jaar terug. Er is regelmatig een gezellige markt en ik krijg er de kans om de benodigde zekering te kopen voor de marifoon. Tja.. reserve genoeg maar net niet dat kleine zekeringetje...
Waar blijft de zon.
We snakken wel naar de luie stoel op het achterdek onder de zonnetent maar dat zal nog wel even duren. De satelietantenne geeft de TV zo'n 25 kanalen en 's avonds kijken we naar het weerbericht en een film. Dat spaart weer boeken uit want met dit weer gaan we daar te snel doorheen. ik probeer af en toe wat te schilderen maar de regen maakt er snel een eindje aan.
Onze TV is van het multisystem type, dat wil zeggen dat we naast PAL ook het franse SECAM systeem kunnen ontvangen. Dan kijken we af en toe naar een franse zender en oefenen met de taal door reclame te bekijken. Klinkt stom natuurlijk maar de daar gebruikte taal is zo simpel, gemaakt voor randdebielen denk ik, dat we daar veel van leren. Zo leer je spelenderwijs veel woordjes. Verder spreek ik overdag met sluiswachters, winkeliers, belangstellenden en noem maar op. Goede oefening en je moet wel wil je contacten leggen.
Charleville-Mezieres.
Aan de camping midden in de stad hebben we een mooi plekje gevonden en liggen "aan het infuus" zoals dat bij ons heet. Dat betekent, stroom en water aangesloten. Douches zijn op de camping en dat alles voor minder dan 15 gulden.We gaan hier naar de markt op de Place Ducalle, misschien wel het best bewaarde plein uit die tijd en erg mooi. Maar al dat geparkeerde blik ontneemt je het gezicht op het geheel. Dat is nog eens wat anders in Nancy, waar het plein leeggeveegd wordt en van terrasjes voorzien een aangenaam verblijf geeft.
Tijd genoeg dus ik ben aan het schilderen geslagen. Het weerbericht kondigt warm weer aan en nu moet rap de zonnetent opgebouwd. Dus eerst het schilderwerk afmaken en dan het frame opbouwen. De tent zelf wordt dan als een trommelvel gespannen. En warm wordt het. Doorvarend naar pont a Bar waar het Canal des Ardenns begint krijgen we al een voorproefje van wat ons te wachten staat.
Aan de kade beneden de sluis afgemeerd zien we weer een paar jachten langskomen en zowaar nog een oude bekende.
Nieuwelingen herken je direct want die denken in drie dagen in Parijs te zijn! Kijken ze op de kaart en schatten de afstand maar vergeten de honderden sluisjes die ze onderweg nog tegenkomen.
Zo is er een mooi jacht uit Made met twee kerels onderweg. "onze vrouwen komen in Parijs aan boord komende woensdag" zeggen ze dan terwijl wij de wenkbrauwen fronsen. Zij beginnen om zes uur s morgens en gaan door tot acht uur s avonds! Gekkenwerk. OP die manier zie je alleen maar sluisdeuren en al het moois onderweg ontgaat je.
Canal des Ardennes
Hier bij Pont a Bar gaan we vandaag een fikse klapper maken. We verlaten het rotsachtige beeld van de ardennen en komen in de streek "champagne". Het kanaal daalt hier af naar de vallei van de Aisne en om het hoogteverschil van bijna 100 meter te overwinnen moeten we in -een- keer 28 sluizen passeren!Het zijn automaten en we moeten nog maar afwachten of alles correct werkt. We beginnen fris en vrolijk om acht uur omdat het witverpestend heet wordt vandaag en wij tijdig in Attigny willen zijn.
Gelukkig geen sukkels voor ons en in een fiks tempo nemen we sluis na sluis door een prachtig landschap. De hoge bergen hebben ons verlaten en het landschap is opener geworden. Glooiende heuvels met eindeloze graanvelden en hier en daar en wei met een paar koeien begeleiden ons. Deze streek is eigenlijk de "graankamer" van Frankrijk met als grootste handelscentrum de stad Rethel waar we later zullen vastmaken. Afdalend hebben we weer te maken met "gezichtsbedrog".
Vooruit kijkend lijkt het soms of we "naar beneden varen", heel vreemd. Dat komt omdat op een bepaalde manier een optisch bedrog voorkomt door schuine lijnen in het landschap richting horizon. Gekke ervaring, net als water dat "naar boven" stroomt!
In een enorme hitte werken we ons nog steeds door de sluisjes heen. Zo'n geautomatiseerde sluis werkt als volgt: De 28 sluizen worden in twee groepen ingedeeld met aan iedere kant een opzichter. De onderlinge afstand bedraagt 100 tot 500 meter en er is net genoeg ruimte om een tegenligger te passeren. Men noemt zo'n groep sluizen ook wel een "suite".
Beginnend met de eerste moet je je schip tegen een hefboom aanleggen zodat de automaat weet dat je binnen bent. Dat til je een stang op en de deuren sluiten zich waarna het schutproces begint. De deuren aan de andere kant gaan vervolgens open en met je schip druk je weer tegen die uitstekende hefboom. Door dat commando wordt de volgende sluis voor je klaargezet en het hele proces herhaalt zich. Tenminste..... Ik heb iets tegen electronica toch..
Maar goed, na een zeer voorspoedige afdaling (mijn oren knappen) liggen we 5 en een half uur later in Attigny om bij te komen. Leuk plaatsje trouwens. Goede kade met waterkraan, supermarkt, "peche de truite" (forelvisvijver met restaurant) en een 15 eeuws kerkje.
Het is ontzettend warm en we blijven een paar dagen om bij te komen van de vermoeienissen. Ik zit hier nu onder een boom lekker in de schaduw, hond natgemaakt om af te koelen, Annelies zit binnen te studeren. Eigenlijk is het hier net een paradijsje, eigen tuinman van de gemeente die het gras maait, uitzicht op het kanaal en iedere dag komt er weer een groep vermoeide en bezwete bootvluchtelingen de "trap" af en meert af aan de kade.