Varen of niet varen..

Al dertig jaar praten we erover. En iedere keer is er wel weer een excuus om toch niet te gaan varen met de Kerstdagen.
Dit jaar was er echter wel een aanleiding om toch door te zetten. Na een rampzalige reis in de zomer waarbij ik in een ziekenhuis belandde en zoveel tijd nodig had om weer mens te worden waarbij het varen er bij inschoot, hebben we de knoop doorgehakt en zijn aan boord gegaan om er eens lekker uit te zijn.
En zo zitten we dan op vrijdagavond aan boord in de kou en kijken elkaar aan met de gedachte van "welke idioot gaat er nu..."

Buiten huilt een snijdende oostenwind langs de roef en de Kabola lijkt er moeite mee te hebben om de zaak behaaglijk te krijgen.
Varen in de kou moet je leren. Wie de "overlevingscursussen" op Discovery heeft gevolgd weet dat je in extreme omstandigheden eerst je balans moet vinden met de omgeving. Die was er de eerste avond duidelijk nog niet en we zouden er hard aan moeten trekken. De langetermijn verwachting gaf steeds meer vorst aan dus wat doen we..?
Het avontuur lokt, we hebben in de voorbije jaren met onze trouwe Hylke al zoveel meegemaakt, laten we het maar gaan proberen. En zo varen we de volgende dag naar de eerste stopplaats in Maasbommel.

Intussen blijkt dat de Kabola prachtig diepblauw brandt, alle gaatjes in de pot zijn schoon en op stand 3 halen we zo de 60 graden keteltemp. Hij bromt van genot alsof hij nu eindelijk pas echt aan het werk mag.

We beginnen wat te wennen aan het ijzige buitenleven, de temperatuur daalt met de dag en de wind huilt verder uit het oosten, de barometer staat erg hoog. Dan door naar Kerkdriel waar we gastvrij ontvangen worden, warme douche, kantine met Trappist en de eerste gasten komen ons medelijdend bekijken..

Koude isoleren

Intussen beginnen we in balans te raken. We snappen nu waarom de doorgang van de stuurhut naar de roef dicht moet om de warmte beneden te houden. We maken nu ook dankbaar gebriuk van eerdere adviezen om bubbeltjesfolie te gebruiken voor de stuurhuisramen waar de warmte spontaan verdwijnt.
Dan een zeiltje over de oude koekoek, daar waait de wind zo doorheen, tijd dat ik die ga vervangen. Dan zit er nog een flink probleem beneden in de slaaphut. Het hele casco is niet geisoleerd. Dat deden ze vroeger nooit dus de warmte heeft de neiging naar boven te verdwijnen en koude voeten achter te laten.

Dat pakken we aan door de vloer flink te isoleren met alle tapijten en kleden die we aan boord kunnen vinden. De hond krijgt zijn eigen warme plekje uit de tocht. Maar als we dan de derde dag ingaan blijkt dat de kooien waar we in slapen met het voeteneind tegen de koude scheepswand aan te liggen en het is daar zowaar nat! Dan schiet me weer een les van de overlevingscursus te binnen waar gewaarschuwd wordt voor het grote gevaar van condens.
Condens is de stille moodernaar. Het schot blijkt kletsnat en het water trekt in dekbed en matras. Daar moet ik onmiddleijk iets aan doen want een nat dekbed geeft geen warmte meer. Ik had onderweg al een flink pak tempexplaten gekocht en die komen nu van pas. Alle koudeplekken waar condens zou kunnen ontstaan worden afgedekt met een isolatieplaat. Alle tochtkieren gaan dicht met een brede strook afplakband.
Na deze maatregelen wordt het niet alleen behaaglijk, maar soms zelfs wel erg warm en de mouwen kunnen opgestroopt! Overdag ventileren is noodzaak om vocht af te voeren. En zo hebben we in een paar dagen enorm veel geleerd en we twijfelen niet meer en gaan door hoewel de temperatuur steeds verder daalt in de nacht.

Den Bosch

In Den Bosch schutten we door naar Sluis 0 waar je in een brede kom altijd wel een ligplaats kunt vinden. We varen naar achteren door waar onze vrienden van de Picaro liggen afgemeerd. We worden weer gastvrij ontvangen en blijven een dagje extra. s avonds praten we bij tijdens een gezellig gourmetmaaltijd. Perfect verzorgd allemaal.
Thijs heeft net een speciale miniatuur computer op 12 volt gekocht en daar gaat straks Pc navigo op draaien. Ben heel benieuwd, dat zou ook iets voor mij zijn. Hij demonstreert nog even zijn nieuwe radar die een mooi beeld geeft op een tft monitor.

Het wordt alweer kouder en we vertrekken naar de volgende afspraak in Veghel. Het is mistig en de vorst maakt van mijn soepele touwwerk dik onhandelbaar staaldraad.. Door de nieuwe sluis van Schijndel, langs de containerterminal zien we ineens bb het gaatje naar de pijpenla van Veghel. Achterin is een haventje wat nu afgesloten is. Balk en ketting ervoor, rode lichten, je kunt je gasten niet ver genoeg van je vandaan houden zeg ik maar;-)
We mogen wel vastmaken aan de kade voor het haventje maar "als ik u morgen nog aantref dan kost dat 20 euro"! Kortom een geweldig gastvrije ontvangst daar in het k%$#!dorp Veghel.
We worden s avonds met de auto afgehaald voor een heerlijke maaltijd bij een goede kennis en na een avondwandeling met scheepshond Lekko, gaan we te kooi en de oogjes vallen tevreden toe..
Tot de volgende morgen. Bitterkoud buiten! Ijs aan dek en dikke mist. We doen ons best om zo snel mogelijk dit -gastvrije- haventje te verlaten want anders dreigt die 20 euro "-verwijderingsbijdrage" zoals ik dat zelf zie ;-)

Door de steeds dikker wordende ijsmist scharrelen we de drie oude sluizen door naar de nieuwe sluis van Helmond. Inmiddels is varen geen pretje meer. De mist is zo dik dat de overkant nauwelijks te zien is.
Het touwwerk staat als betonstaal in allerlei vierkante vormen en wil je zo n stuk om de beting zetten heb je zowaar een hamer nodig!
Op de foto hiernaast kun je zien dat je een stuk touw zo rechtop aan dek kunt zetten.
We mogen boven de sluis liggen midden in een buitenwijk van Helmond. Op zich is het hier best mooi, maar steek je neus niet buiten want het is ijzig.
Binnen zitten we comfortabel met 22 graden en zowaar, ik ben nog steeds niet verkouden geworden, een wonder!

Weert

De volgende ochtend besluiten we door de mist door te scharrelen naar Nederweert, het brood is op. Prachtige tocht door het kanaal, wit berijpte bomen langs de kant, het lijkt wel of we in een sprookje zijn beland. Het blijft nu overdag doorvriezen maar de verwachting is minder koud over een paar dagen. Behalve op stille plekken hebben we nog geen drijfijs gehad onderweg.
Intussen komt de motor niet meer op temperatuur, de thermostaat blijft hangen. Repareren onderweg is geen optie, dus vanaf nu moet ik met de hand de koelwaterstroom regelen. Dat geeft weer een verhoogde druk in het systeem en het water spuit langs niet goed doorgehaalde slangkoppelingen. Even nalopen en de zaak is weer voor de bakker.

We komen bij Nederweert op de kruising aan en de mist is zo dik dat we heel voorzichtig langs de oever scharrelen, meter voor meter en we tasten ons de bocht om naar de sluis. Daar meren we af en slaan en breken het touwwerk rond de bolders. Het was bar vandaag!
Volgende morgen komt er een waterig zonnetje en het bevroren landschap is paradijselijk, maar bitterkoud. Kabola staat weer te bulderen op stand 4 met een felblauwe hete vlam en we hebben het aangenaam warm in de roef.

Vanwege de Kerstinkopen besluiten we door te gaan naar Weert, hopelijk worden we daar beter ontvangen dan in Veghel..


En hoe.. een roepje naar de brugwachter en we worden meteen doorverwezen naar het stadshaventje. Kan niet mooier, midden in de stad. Hij verontschuldigt zich dat er geen voorzieningen zijn in de winter, waarschuwt ons voor het ijs dat er ligt maar we vinden een best plekje. Fantastisch, hier voel je je echt welkom.
We doen dan uitgebreid alle inkopen, de stad is erg gezellig en zondag is alles open. Maandag nemen we afscheid van de brugwachter en bedanken hem nog eens uitgebreid, wat een vriendelijke man, die bestaan dus toch nog!
We varen we door naar Maasbracht, we zijn weer op de rivier, het zicht is goed en hoewel de haven helemaal vol ligt met Kerstgangers vinden we nog een plekje achterin met zowaar een stroompunt. Hier blijven we de Kerstdagen liggen, donderdag langs de bunkerboot water laden want dat is nu overal een probleem.. we zijn extreem zuinig en sparen de was wel op tot thuis.

Kerstdiner in Maasbracht

Inmiddels zet ik mijn koksmuts op voor een -eenvoudig doch voedzaam- Kerstmaal. Het is natuurlijk behelpen hier aan boord maar we slaan ons er manmoedig doorheen;-))

  • gerookte zalm op toast
  • Witte wijn/ Pinot gris
  • granberry pate met sinaasappel-muntsaus
  • Avocado gevuld met kip/kerrie
  • Rosbief uit de oven met chapignonsaus
  • diverse groenten, fijne aardappeltjes
  • Rode wijn/ Merlot- Chili
  • toetje met yochurt en pruimen
  • espresso

Nog een week te gaan, via Roermond en Venlo door Oud&Nieuw en dan zijn we pakweg 3 januari weer thuis.
Wat een ijselijk avontuur, het vergt wel wat improvisatie van je maar ik zou het toch niet hebben willen missen!
De afgelopen 32 jaar hebben we samen met de Hylke zo n beetje alles meegemaakt, van extreme hitte tot bijtende koude. Het blijkt dat we een goed team vormen. Houden zo!

fj